ΦΡΟΥΡΙΟ ΦΥΛΗΣ
Βαθειά στην Πάρνηθα είναι κρυμμένα τα κάστρα της. Αυτά που οι Αρχαίοι Αθηναίοι άρχισαν να δημιουργούν για να προστατεύσουν την Γη τους. Σε ένα από αυτά βρεθήκαμε, παρέα με τους αξιόλογους και πάντα ανήσυχους ανθρώπους της Ομάδος Παυσανίας.....
ΓΕΝΙΚΑ
Η διαδρομή αυτή, αν και είναι άγνωστη στους περισσότερους καθώς είναι μακριά από τα πολυσύχναστα μονοπάτια της Πάρνηθας, είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Περνά από το ρέμα της Γιαννούλας, από την "πέτρα Θοδώρας" (όπου υπάρχει αναρριχητικό πεδίο), διασχίζει το φαράγγι της Θοδώρας και καταλήγει στη βάση του λόφου όπου είναι χτισμένο το φρούριο της Φυλής. Από εκεί, ακολουθώντας ένα απότομο ανηφορικό μονοπάτι, καταλήγει στο αρχαίο φρούριο της Φυλής. Στο μεγαλύτερο μέρος της η διαδρομή κινείται σε καλογραμμένα μονοπάτια και εγκαταλειμμένους χωματόδρομους. Παρουσιάζει όμως κάποιες δυσκολίες, καθώς διασχίζει τρείς φορές το ρέμα της Γιαννούλας, το οποίο κατεβάζει αρκετό νερό το χειμώνα. Επιπλέον, για περίπου 1000 μ οδεύει μέσα στην κοίτη του ρέματος της Θοδώρας, όπου υπάρχουν κάποια δύσκολα σημεία, καθώς εκεί πρέπει να αναρριχηθούμε από βράχια ύψους 2-3 μέτρων ενώ η βλάστηση είναι κατά τόπους πυκνή. Το συνολικό μήκος της διαδρομής, μαζί με την επιστροφή στη Φυλή από το συντομότερο δρόμο, είναι 15 χλμ και η υψομετρική διαφορά ανάβασης είναι περίπου 300 μ.
Το φρούριο της Φυλής, 4ου αι. π. Χ., εντασσόταν στο ενιαίο αμυντικό σύστημα που οργάνωσαν οι Αθηναίοι μετά την ήττα τους στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Φρούρια, οχυρώσεις και πύργοι -με εγκατάσταση μόνιμης ή προσωρινής, κατά περίπτωση, στρατιωτικής δύναμης- ήλεγχαν τους κύριους δρόμους και τα περάσματα στην Αττική και χρησίμευαν σαν καταφύγια του πληθυσμού των δήμων σε περίπτωση εχθρικής εισβολής. Η οχύρωση αναφέρεται σε αρκετές επιγραφές και ψηφίσματα του 4ου αι. π. Χ. Κατά τη σύγκρουση του Δημητρίου Πολιορκητού με τον Κάσσανδρο το φρούριο πολιορκήθηκε και καταλήφθηκε από τον δεύτερο (το 304 π. Χ) και έπειτα από επτά χρόνια από τον Δημήτριο, παραμένοντας στην κατοχή του μέχρι το 283 π.Χ. Από τότε δεν υπάρχουν επιγραφικές ή φιλολογικές μαρτυρίες για την τύχη του. Στη θέση "Βουνό Φυλής" που βρίσκεται ΒΑ του κάστρου, υπήρχε παλαιότερο φρούριο, ίχνη του οποίου δε σώζονται. Το φρούριο αυτό εγκαταλείφθηκε λόγω της ακατάλληλης θέσης του. Στο σημείο εκείνο βρίσκονταν και ο αρχαίος Δήμος Φυλής. Η οχύρωση είναι κτισμένη σε ένα φυσικό ισόπεδο με ακανόνιστο ελλειπτικό σχήμα στα ΝΔ του αρχαίου δήμου. Είχε δύο πύλες και έξι τετράγωνους πύργους και ένα στρογγυλό. Υδρευόταν από τέσσερις πηγές στα βόρεια, ενώ διέθετε αρκετές δεξαμενές αποθήκευσης νερού για την περίπτωση πολιορκίας του. Η θέση του φρουρίου από αμυντική άποψη ήταν μοναδική, αφού ήλεγχε τον δρόμο προς τη Βοιωτία.
Στα Δυτικά της Πάρνηθας.
Υψόμετρο 687 μέτρα.
Χτίστηκε από τους Αθηναίους τον 4ο π.Χ. αιώνα.
Για την προστασία της Αθήνας από τους Θηβαίους και όποιους άλλους επίδοξους κατακτητές και επιδρομείς.
O Θρασύβουλος και ο Άνυτος το κατέλαβαν το 403 π.Χ. Αργότερα, με το κάστρο αυτό ως ορμητήριο, εξεδίωξαν τους Τριάκοντα τυράννους από την Αθήνα που είχε επιβάλλει η ηγεμονία της Σπάρτης.
Βαθειά στην Πάρνηθα είναι κρυμμένα τα κάστρα της. Αυτά που οι Αρχαίοι Αθηναίοι άρχισαν να δημιουργούν για να προστατεύσουν την Γη τους. Σε ένα από αυτά βρεθήκαμε, παρέα με τους αξιόλογους και πάντα ανήσυχους ανθρώπους της Ομάδος Παυσανίας.....
ΓΕΝΙΚΑ
Η διαδρομή αυτή, αν και είναι άγνωστη στους περισσότερους καθώς είναι μακριά από τα πολυσύχναστα μονοπάτια της Πάρνηθας, είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Περνά από το ρέμα της Γιαννούλας, από την "πέτρα Θοδώρας" (όπου υπάρχει αναρριχητικό πεδίο), διασχίζει το φαράγγι της Θοδώρας και καταλήγει στη βάση του λόφου όπου είναι χτισμένο το φρούριο της Φυλής. Από εκεί, ακολουθώντας ένα απότομο ανηφορικό μονοπάτι, καταλήγει στο αρχαίο φρούριο της Φυλής. Στο μεγαλύτερο μέρος της η διαδρομή κινείται σε καλογραμμένα μονοπάτια και εγκαταλειμμένους χωματόδρομους. Παρουσιάζει όμως κάποιες δυσκολίες, καθώς διασχίζει τρείς φορές το ρέμα της Γιαννούλας, το οποίο κατεβάζει αρκετό νερό το χειμώνα. Επιπλέον, για περίπου 1000 μ οδεύει μέσα στην κοίτη του ρέματος της Θοδώρας, όπου υπάρχουν κάποια δύσκολα σημεία, καθώς εκεί πρέπει να αναρριχηθούμε από βράχια ύψους 2-3 μέτρων ενώ η βλάστηση είναι κατά τόπους πυκνή. Το συνολικό μήκος της διαδρομής, μαζί με την επιστροφή στη Φυλή από το συντομότερο δρόμο, είναι 15 χλμ και η υψομετρική διαφορά ανάβασης είναι περίπου 300 μ.
Το φρούριο της Φυλής, 4ου αι. π. Χ., εντασσόταν στο ενιαίο αμυντικό σύστημα που οργάνωσαν οι Αθηναίοι μετά την ήττα τους στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Φρούρια, οχυρώσεις και πύργοι -με εγκατάσταση μόνιμης ή προσωρινής, κατά περίπτωση, στρατιωτικής δύναμης- ήλεγχαν τους κύριους δρόμους και τα περάσματα στην Αττική και χρησίμευαν σαν καταφύγια του πληθυσμού των δήμων σε περίπτωση εχθρικής εισβολής. Η οχύρωση αναφέρεται σε αρκετές επιγραφές και ψηφίσματα του 4ου αι. π. Χ. Κατά τη σύγκρουση του Δημητρίου Πολιορκητού με τον Κάσσανδρο το φρούριο πολιορκήθηκε και καταλήφθηκε από τον δεύτερο (το 304 π. Χ) και έπειτα από επτά χρόνια από τον Δημήτριο, παραμένοντας στην κατοχή του μέχρι το 283 π.Χ. Από τότε δεν υπάρχουν επιγραφικές ή φιλολογικές μαρτυρίες για την τύχη του. Στη θέση "Βουνό Φυλής" που βρίσκεται ΒΑ του κάστρου, υπήρχε παλαιότερο φρούριο, ίχνη του οποίου δε σώζονται. Το φρούριο αυτό εγκαταλείφθηκε λόγω της ακατάλληλης θέσης του. Στο σημείο εκείνο βρίσκονταν και ο αρχαίος Δήμος Φυλής. Η οχύρωση είναι κτισμένη σε ένα φυσικό ισόπεδο με ακανόνιστο ελλειπτικό σχήμα στα ΝΔ του αρχαίου δήμου. Είχε δύο πύλες και έξι τετράγωνους πύργους και ένα στρογγυλό. Υδρευόταν από τέσσερις πηγές στα βόρεια, ενώ διέθετε αρκετές δεξαμενές αποθήκευσης νερού για την περίπτωση πολιορκίας του. Η θέση του φρουρίου από αμυντική άποψη ήταν μοναδική, αφού ήλεγχε τον δρόμο προς τη Βοιωτία.
Στα Δυτικά της Πάρνηθας.
Υψόμετρο 687 μέτρα.
Χτίστηκε από τους Αθηναίους τον 4ο π.Χ. αιώνα.
Για την προστασία της Αθήνας από τους Θηβαίους και όποιους άλλους επίδοξους κατακτητές και επιδρομείς.
O Θρασύβουλος και ο Άνυτος το κατέλαβαν το 403 π.Χ. Αργότερα, με το κάστρο αυτό ως ορμητήριο, εξεδίωξαν τους Τριάκοντα τυράννους από την Αθήνα που είχε επιβάλλει η ηγεμονία της Σπάρτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου